Damn Shadows!

حتما این رو شنیدین که میگن وقتی از وجود ویژگی در یک شخص می رنجیم ، در واقع از اون بخشی از وجود خودمون که این ویژگی رو داره می رنجیم و برای ما آزاردهنده است....(هرچند عمیقا با ساختار این باور مشکل دارم و پذیرشش هنوز برام خیلی مشکله ولی فکر میکنم واقعیت داره!)

معضل این روز های ما شده :( چگونه می توان انسانیت خود را در برابر انسان هایی که با رفتارهای خود سعی در گرفتن آن از شما دارند ، حفظ کرد؟!!!!)

امروز از خودم بدم اومد. درسته که رفتار بعضی آدما میتونه نادرست باشه و حتی شما رو عصبانی کنه ولی خب این حق رو به شما نمی ده که هی اون شخص رو قضاوت و سرزنش کنین البته اینایی که میگم قشنگ شعاره خب ، چون خودم از شدت خشم نمیتونم خودم رو کنترل کنم و بالاخره به یکی باید غرشو بزنم و این اصلا خوب نیست. من دارم کدر می شم فقط چون یکی رفتارش خوب نیست... خب به تو چه؟ کار خودتو بکن. تو اگه خودت از پس کارای خودت به خوبی بر می اومدی لازم نبود انقد وایستی ببینی اون چیکار میکنه. 

اینا سرزنشای من. ولی خب پس این وسط حق من چی میشه؟ هی فک میکنم کاش میشد یه بار بشینم درست حسابی غر این قضیه رو بزنم به اونایی که باید و تمووووومممم.... ولی نمیشه. 

بعدم دارم فک میکنم که مگه حالا خودم دیگه هیچ عیبی ندارم؟ اگه فردا یکی با خودم همین کارو بکنه چه عکس العملی نشون میدم؟

البته بگما: این طوری نیست که من نارضایتیم از عملکرد اون آدم رو بهش یه جورایی نشون نداده باشم، ولی اینکه زندگی من به خاطر رفتار غلط یکی دیگه بخواد دچار چالش بشه رو به سختی می تونم تحمل کنم. مسئله ی مهم تر اینه که من زیادی به این قضیه فکر میکنم! امروز با خودم تصمیم گرفتم که تمومش کنم چون دارم می بینم که این رفتار و افکار داره منو به آدمی تبدیل می کنه که اصلا دوستش ندارم و مطمئنم خدا و بقیه هم دوستش نخواهند داشت. 

اینجا آخرین جایی خواهد بود که من غر این قضیه  رو زدم و دیگه دلم نمیخواد حتی تو ذهنم تکرارش کنم . امیدوارم خدا من رو ببخشه که تا الان به خاطر نارضایتیم از اوضاع حرفایی رو به آدمایی زدم که نباید.

خدا خودش می دونه که نیت من تخریب اون اشخاص نبوده....صرفا به ستوه اومدم. یه بار دیگه ام تو دوره لیسانس با یه نفر دیگه به این چالش برخوردم .... هر بار که این اتفاق می افته من تا مرز نابود کردن خودم پیش میرم و این اصلا خوب نیست... خدا کمک کنه واقعا. چیزی که خیلی من رو میترسونه این حدیثه که : کسی که دیگری رو به خاطر اشتباهاتش سرزنش می کنه نمی میره مگه اینکه همون اشتباه رو انجام بده. 

و من حس میکنم خیلی زیاد این کار رو کردم. خدا رحم کنه ... و امیدوارم که من و شما سعی کنیم اون اشتباهاتی که انقدر ما  رو آزار داده در حق کسی انجام ندیم... به امید رستگاری همه مون. آمین