its alright God, I trust you

امشب شب قدره. درونم غوغاست... بیشتر از سال های قبل. به تمام تحولات این ۳-۴ سال گذشته ام فکر می کنم. فکر می کنم که چقدر مغرور بودم نادانسته به خودم که خیلی آدم خوبیم و در مسیر درست و مایه ی افتخار... قضاوت کننده ناخواسته بقیه. چقدر پایین اومدم تا بفهمم از این خبرا نیست... چطور بهم نشون دادی که میتونم خیلی پایین بیام ،‌ و چطور به مو رسید و پاره نشد. چقدر امسال داری از عشق و محبتت بهم نشون میدی و هر چند درونم انگار ته جهنمه ولی دلم خوشه به بهشتی که خوشحالی توئه. که فهمیدم داری کمکم می کنی رشد کنم. آدم حسابی بشم. امشب به دلم انداختی برای استاد راهنمام دعا کنم که انقدر کدر کرده من رو. انگار میخوای بگی دلت رو صاف کن تا من بتونم توش راحت تر وارد بشم. امسال خیلی ها از دین و دین داری ناامید شدن ولی یه قدم به سوال کردن و فکر کردن راجع به تو نزدیک تر شدن. به اینکه تا کی میخوان جلوی هم و واسه زندگی کردن معمولی شون تو این مملکت پر از ریا ،‌ وقت نکردن حتی به اعتقاد واقعی شون فکر کنن. دارم خیلی روزهای سختی رو میگذرونم ولی تنها نوری که ته دلم روشنه عشق توئه. امید به اینکه تنهام نگذاشتی هیچ وقت پس این بار هم نمیذاری غرق بشم. حسم اینه که وقتی از این آتیش بیام بیرون خیلی با آدمی که قبلا بودم فرق خواهم داشت. امیدوارم خیلی آدم حسابی تر شده باشم. مهم تر از همه ولی از خودت میخوام که عشق و محبتت و شناخت درستت رو تقدیر امسالمون قرار بدی. فقط بدون هر طوری شد و من هر کاری کردم از سر لج و لج بازی نبوده و نیست. فقط عجولم و جاهل و تنها... میدونم دوستم داری ولی مطمئن ترم کن. اینم بشه دستاورد امسال من به حق بنده های خوبت.

خلاصه حرفم اینه :I'm in distress, but its alright God. I trust you!